A është e mundur të pagëzosh një fëmijë pa shokë?

Fëmija tashmë është kthyer një muaj e vjetër dhe prindërit fillojnë të mendojnë për ta sjellë atë në gjirin e kishës - domethënë duke pagëzuar. Kjo mund të bëhet fjalë për fjalë që nga lindja, por më shpesh ata pagëzohen , duke filluar nga dita e dyzet e gjashtë pas lindjes së fëmijës.

Kush duhet të bëhet mikeshë e fëmijës?

Kumbari i ardhshëm është i besuar me misionin e madh të sjelljes së fëmijës nën patronazhin e Perëndisë, dhe për këtë vetë kandidatët për prindërit e dytë duhet të jenë besimtarë të vërtetë.

Sot masa filloi të merrte pjesë në shërbesat e kishës. Është vetëm në realitet në këtë jetë të kësaj bote që e gjithë kjo besim i palodhur në Zot po zhduket diku.

Kjo është arsyeja pse shumë papë dhe nëna, duke mos parë kandidatë të denjë, duan të dinë nëse është e mundur të pagëzosh një fëmijë pa shokë, në mënyrë që të mos marrësh dikë "për një shenjë".

Përgjigja për këtë pyetje mund të jepet vetëm nga shërbëtorët e kishës, por është shumë e thjeshtë - nëse dyshoni nëse është e mundur të pagëzosh një fëmijë pa praninë e zotërinjve, hidhni poshtë të gjitha dyshimet për këtë, sepse kisha e lejon atë. Besohet se është më mirë që fëmija të mos ketë mentorë frymor fare se sa të ketë dikë të papërshtatshëm në rolin e tyre.

Prindërit modern nuk shkojnë thellë në sakramentin e pagëzimit dhe besojnë se zotat duhet të jenë miq të ngushtë ose të afërm, në mënyrë që ata të mund t'i japin fëmijës dhurata për Krishtlindje dhe ditëlindjen. Por ajo që me të vërtetë ka nevojë për një zambak fëmijë, mendojnë pak njerëz.

Një fëmijë i papagëzuar nuk mund të arrijë në kohën e caktuar në Mbretërinë e Perëndisë, por pas procedurës së pagëzimit ai bëhet një prej atyre që mund të rrëfejnë, marrin kungimin dhe kryejnë të gjitha ritet e kishës për shpëtimin e shpirtit.

Godparents veprojnë si mësues dhe mentorë, këta janë njerëz që, përpara Zotit, marrin përsipër të kujdesen për zhvillimin moral dhe shpirtëror të lagjes së tyre. Për vajzat dhe djemtë është shumë e rëndësishme një kumbë e të njëjtit seks me të.

Çështja është nëse duhet të pagëzosh një fëmijë pa një nun ose nënë është analoge nëse është e mundur fare të bëni pa këta njerëz, nëse nuk gjenden të përshtatshme. Po, kjo mund të bëhet, por atëherë e gjithë përgjegjësia për lidhjen e fëmijës me Perëndinë shtrihet mbi supet e prindërve, të cilët futin konceptin e besimit nga thonjtë e fëmijës.

Nëse mami dhe babai nuk janë shumë fetarë dhe nuk mendojnë se fëmija ka nevojë për të, atëherë nuk ka nevojë fare për ta pagëzuar atë në kishë. Një fëmijë i tillë, kur të rritet, do të përcaktojë mënyrën e vet të jetës dhe mund të vendosë nëse ai duhet të pagëzohet në besimin e krishterë ose të mbetet ateist.